Bu hikaye Tolstoy’un ilklerinden. Sergi baba önceleri her ne kadar dindar olmasa da nişanlısının kendi komutanı ile ilişkisini öğrendikten sonra keşiş gibi yaşamaya karar veriyor.  Bu süreç boyunca kendisini dine adıyor ve oldukça yüksek mevkilere çıkıyor. Bundan dolayı kendisini daha iyi yerlere gönderiyorlar. Bunu Sergei baba istemese de yapıyorlar. Kendisi oldukça yakışıklı olan Sergi’yi herkes çok seviyor ve gittikçe yüceltiyorlar. Ta ki bir gün genç bir kıza dokunana kadar. Sergi kendisini böyle bir şeyden ne kadar uzak durursa dursun bu gibi dine aykırı gördüğü olaylar hep karşısına çıkıyor ve onu test ediyordu. Genç kızın başkalarına bunu söylemesinden çok korku ve uzaklaştı bulunduğu yerden. Bunu kendisine yakıştıramadı. Daha sakin yaşayabileceği bir yer istiyor ve artık Tanrı’ya inanmıyordu. Fakat bir gece uykusunda Paşenka’yı gördü. Paşenkayla bir defa çocukluğunda dalga geçmişler ve ağlatmışardı. Sonrasında keşiş olmadan görmüştü onu evlendiği adam tüm parasını bitirmişti. Her ikisi de yaşlanmışlardı elbette. Geçen bu yılları nasıl yaşadıklarını anlattılar birbirlerine. Sergi Baba sürekli bir o kiliseden diğerine gitmişti. Paşenka ise, aslında adamın çok da kötü bir yanı olmasa da ilişkilerini sürdürememişti. Sonrasında kocası bırakıp gitmiş. Kadının iki çocuğu olmuş ve bunlardan bir tanesi ölmüş. Diğeri ise büyümüş ve evlenmiş. Şu anda onun da çocukları var. Fakat kızının eşi psikolojisi pek yerinde değil. Bundan dolayı kadın ikisine de sürekli arabuluculuk etmek zorundaydı. Torunları da keza çok yaramaz olduğundan kadın sürekli onlarla da ilgileniyordu. Ayrıca Sergi’ye de yemeğe kalması için baskı yapıyordu. Bu olayları gözledikten sonra Sergi baba tam olarak şöyle düşündü; “İşte düşümün anlamı buydu. Benim olmam gereken ama olamadığım Paşenka’ydı. Tanrı bahanesiyle insanlar için yaşadım, o ise insanlar için yaşadığını düşleyerek Tandı için yaşıyor.  Evet, bir tek eylem: Ödül düşüncesi olmaksızın verilen bir tas su, benim insanlar için yaptığım her şeyden daha değerli.” dedi ve oradan ayrıldı. Sergi baba bundan sonraki hayatının sonuna kadar insanlara yardım için uğraştı, kimliksiz bir şekilde yakalanınca Sibirya’ya sürüldü ve o yine de insanlara yardımı bırakmadı.