Kabir
KABİR
Şimdi düşünüyorumda öldüğüm günü acaba nasıl olacak acaba Amcalarımın ikiside bir arada durup benim için birlikte namaz kılacaklar mı biliyorum bunları yazmak zor ama bazen zor’un insanlara kolaylık getireceğinide göz önüne almak lazım .Hayatın onca zorluklarından sonra o toprağa gireceğim sadece gerekli olan 3 arşın toprak Tolstoyun hikayesi gibi olacak gün bataa kadar her tarafın benim olması için uğraşacak fakat sonra gün batmadan gidebilmek için koşacağım ve sonunda gerekli olan 3 arşın toprağıma yatacağım .Hayat böyle olmamalı 3 arın toprak için insanlar bu kadar kötü olmamalı ama ben olmayacağım amcalarım gibi olmayacağım kin tutmayacağım çünkü öldüğümde Hasan amcamla Mehmet amcamı yanyana görebilmek için kendimi onlar gibi düşünmem lazım büyük olduğum için kendimi affetmem küçük olduğum içinde kendimden özür dilemem lazım yoksa böyle olmayacakmı yoksa kendimden özür dilemeyecekmiyim ya kendimi affedemezsem hayır hayır bi insan kendini affetmemezlik yapamaz .Ama öldüğüm günü düşünmek için kendimi affetmem lazım ve affettim tıpkı herkesi affettiğim gibi .Ya kendimi affettikten sonra nolacak dünya aynen cennet olacak ve insanlar mutluluk içinde yaşayacaklar dünyada o kadar toprak varki herkese 3 arşınlık yer düşecek evet bu olacak inanıyorum .Şimdi devam edeyim Orada amcam başımda dururken amca ben ölürken sevinçle öldüm hiç bişeyden pişman değilim nolur sende pişman olmayacağın şeylerle yaşa diyeceğim belki duymayacak ama benim 3 arşın toprağım ona hatırlatacak dünyada buradan başka gideceğin yer yokken sen neden herkesle küs yaşayıp buraya geliyorsun .Allah kötülük istemez ama biz …Biz de istemezsek tıpkı cennet gibi oluyor demi …O zaman kötülük olmuyor .Öldükten sonra Mehmet amcamı düşünüyorum başıma geçmiş yasin okuyor ama diyorum ki amca Kur-anı sonra da okursun gitte Hasan amcamı affettim özür dilerim de –Amca nolur de bırak iki saniye kitabı .Allah ancak barışık olanları sever…Yengelerimi görüyorum Hatice ve Ayşe yengem diyorum ki bu günün hatrına deyinki birbirinize çocuk çok genç gitti deyin ve karşılıklı ağlaşın biri diğerini avutsun.Safinaz yengemi düşünüyorum aklına Özge geliyor eminim Recep amcamı düşünüyorum onunda aklına kızı geliyor ve diyorki keşke orada ben ölseydimde kızım ölmeseydi diyor.Her kez bir kez daha 3 arşınlık toprağa bakıyor ve ağlıyor.Sonra babama geliyor sıra babamın bir gözü tamamen kapalı aklı başında değil aynen benim gibi ağlıyor ve diyorki oğlum çok genç gittin neredesin ?...Ve ağlıyor ağlıyor her yerde beni görüyor.3 arşın toprağa bakıyor.Sonra annemi görüyorum ayağının altına yatılası annemi görüyorum alnı öpülesi cennetten bir melek ..Bakmaya kıyamadığım annemi görüyorum ve ben ağlıyorum tüm dünyaya yukardan bakarak sonra tekrar anneme bakıyorum .Annem diyorki keşke ben ölseydimde sen dursaydın oğul diyor Şahanım diyor.Keşke ken ölseydim diyor ve 3 arşın toprağa su yerine göz damlaları dökülüyor.Ve Kız kardeşim fatma abi neredesin diyor o ağlamaklı o her zaman suu gözleriyle ağlıyor ve beni özlediğini belli ediyor biricik dünyalar güzzeli kardeşim sonra arkadaşlarım var sanki orada cihan var Fatih var belki arkadada Zafer var ama hepsi hüzünlüler ve beraber yapacaklarımızı düşünüyorlar .Hepsi aslında ölümü bekleyen bir kurban .Tekrar 3 arşınlık toprağa bakıyorlar.Ve babannemi görüyorum kenarda bana cennet hurisi gibi bakıyor ve kıs kıs barni moloztaş gibi gülüyor sanki cennette olduğunu her fırsatta gururlanarak gösteriyor sonra hiç görmediğim dedemde diyorki oğlum sana anlatmaya çalıştığımı anladınmı 10 dönüm her zaman 3 arşından küçüktür diyor .Ben anladım dede 3 arşının ne kadar büyük bir yer olduğunu anladım tüm kötülükleri içine çektiğini anladım Hitlerinde orada Hz. Muhammedinde orada olduğunu anladım keşke diğerleri de anlasa dede keşke diğerleri de...
Şimdi düşünüyorumda öldüğüm günü acaba nasıl olacak acaba Amcalarımın ikiside bir arada durup benim için birlikte namaz kılacaklar mı biliyorum bunları yazmak zor ama bazen zor’un insanlara kolaylık getireceğinide göz önüne almak lazım .Hayatın onca zorluklarından sonra o toprağa gireceğim sadece gerekli olan 3 arşın toprak Tolstoyun hikayesi gibi olacak gün bataa kadar her tarafın benim olması için uğraşacak fakat sonra gün batmadan gidebilmek için koşacağım ve sonunda gerekli olan 3 arşın toprağıma yatacağım .Hayat böyle olmamalı 3 arın toprak için insanlar bu kadar kötü olmamalı ama ben olmayacağım amcalarım gibi olmayacağım kin tutmayacağım çünkü öldüğümde Hasan amcamla Mehmet amcamı yanyana görebilmek için kendimi onlar gibi düşünmem lazım büyük olduğum için kendimi affetmem küçük olduğum içinde kendimden özür dilemem lazım yoksa böyle olmayacakmı yoksa kendimden özür dilemeyecekmiyim ya kendimi affedemezsem hayır hayır bi insan kendini affetmemezlik yapamaz .Ama öldüğüm günü düşünmek için kendimi affetmem lazım ve affettim tıpkı herkesi affettiğim gibi .Ya kendimi affettikten sonra nolacak dünya aynen cennet olacak ve insanlar mutluluk içinde yaşayacaklar dünyada o kadar toprak varki herkese 3 arşınlık yer düşecek evet bu olacak inanıyorum .Şimdi devam edeyim Orada amcam başımda dururken amca ben ölürken sevinçle öldüm hiç bişeyden pişman değilim nolur sende pişman olmayacağın şeylerle yaşa diyeceğim belki duymayacak ama benim 3 arşın toprağım ona hatırlatacak dünyada buradan başka gideceğin yer yokken sen neden herkesle küs yaşayıp buraya geliyorsun .Allah kötülük istemez ama biz …Biz de istemezsek tıpkı cennet gibi oluyor demi …O zaman kötülük olmuyor .Öldükten sonra Mehmet amcamı düşünüyorum başıma geçmiş yasin okuyor ama diyorum ki amca Kur-anı sonra da okursun gitte Hasan amcamı affettim özür dilerim de –Amca nolur de bırak iki saniye kitabı .Allah ancak barışık olanları sever…Yengelerimi görüyorum Hatice ve Ayşe yengem diyorum ki bu günün hatrına deyinki birbirinize çocuk çok genç gitti deyin ve karşılıklı ağlaşın biri diğerini avutsun.Safinaz yengemi düşünüyorum aklına Özge geliyor eminim Recep amcamı düşünüyorum onunda aklına kızı geliyor ve diyorki keşke orada ben ölseydimde kızım ölmeseydi diyor.Her kez bir kez daha 3 arşınlık toprağa bakıyor ve ağlıyor.Sonra babama geliyor sıra babamın bir gözü tamamen kapalı aklı başında değil aynen benim gibi ağlıyor ve diyorki oğlum çok genç gittin neredesin ?...Ve ağlıyor ağlıyor her yerde beni görüyor.3 arşın toprağa bakıyor.Sonra annemi görüyorum ayağının altına yatılası annemi görüyorum alnı öpülesi cennetten bir melek ..Bakmaya kıyamadığım annemi görüyorum ve ben ağlıyorum tüm dünyaya yukardan bakarak sonra tekrar anneme bakıyorum .Annem diyorki keşke ben ölseydimde sen dursaydın oğul diyor Şahanım diyor.Keşke ken ölseydim diyor ve 3 arşın toprağa su yerine göz damlaları dökülüyor.Ve Kız kardeşim fatma abi neredesin diyor o ağlamaklı o her zaman suu gözleriyle ağlıyor ve beni özlediğini belli ediyor biricik dünyalar güzzeli kardeşim sonra arkadaşlarım var sanki orada cihan var Fatih var belki arkadada Zafer var ama hepsi hüzünlüler ve beraber yapacaklarımızı düşünüyorlar .Hepsi aslında ölümü bekleyen bir kurban .Tekrar 3 arşınlık toprağa bakıyorlar.Ve babannemi görüyorum kenarda bana cennet hurisi gibi bakıyor ve kıs kıs barni moloztaş gibi gülüyor sanki cennette olduğunu her fırsatta gururlanarak gösteriyor sonra hiç görmediğim dedemde diyorki oğlum sana anlatmaya çalıştığımı anladınmı 10 dönüm her zaman 3 arşından küçüktür diyor .Ben anladım dede 3 arşının ne kadar büyük bir yer olduğunu anladım tüm kötülükleri içine çektiğini anladım Hitlerinde orada Hz. Muhammedinde orada olduğunu anladım keşke diğerleri de anlasa dede keşke diğerleri de...